Ο αστέρας νετρονίων (pulsar) σχηματίζεται από την βαρυτική κατάρρευση ενός αστέρα πολύ μεγάλης μάζας, μετά από μία έκρηξη υπερκαινοφανούς τύπου II και ίσως τύπων Ia και Ib. Οι αστέρες νετρονίων είναι πολύ μικροί για να ανιχνεύονται στον ουρανό ως άστρα, αλλά βρέθηκε ότι οι θεωρητικές τους ιδιότητες αντιστοιχούν με τις παρατηρούμενες ιδιότητες των ραδιοπηγών πάλσαρ, που ανακάλυψαν οι ραδιοαστρονόμοι το 1967, και έκτοτε ταυτίστηκαν με αυτές. Σε σχέση με τους λευκούς νάνους, οι αστέρες νετρονίων είναι πολύ πιο «εξωτικά» ουράνια σώματα, όπως φαίνεται από τα ακόλουθα ποσοτικά τους χαρακτηριστικά.
Pulsars, ανακαλύφθηκαν από την Jocelyn Bell το 1967
Εναπομείναντας πυρήνας από supernova τύπου ΙΙ.
Μια πολύ πυκνή σφαίρα νετρονίων.
Διάμετρος 20 Km.
Μάζα 1,4 – 3 της μάζας του Ήλιου.
Γενικά στοιχεία
– Εναπομείναντας πυρήνας από supernova
τύπου ΙΙ.
– Διάμετρος 20 Km
– Μάζα 1,4 -3 της μάζας του Ήλιου.
– Πυκνότητα τάξης 10^14g/cm^3.
– Επιφανειακή βαρύτητα 10^12φορές υψηλότερη της Γης.
– Ταχύτητα διαφυγής 0,6c.
– Υψηλές συχνότητες περιστροφής.
– Μαγνητικό πεδίο 10^14φορές μεγαλύτερο της Γης.
Δείτε το παρακάτω βίντεο από το National Geographic
Τα θεωρητικά μοντέλα ισχυρίζονται ότι η επιφάνεια ενός αστέρα νετρονίων αποτελείται από κοινούς πυρήνες σε ένα στέρεο πλέγμα και μια “σούπα” ηλεκτρονίων που ρέουν ανάμεσα στα κενά του πλέγματος.
Πως δημιουργούνται
Οι αστέρες νετρονίων δημιουργούνται όταν γιγαντιαία αστέρια πεθαίνουν σε μια έκρηξη, οι πυρήνες τους καταρρέουν και τα πρωτόνια και ηλεκτρόνια που υπάρχουν στον πυρήνα τους λόγω της τεράστιας βαρύτητας που συμπιέζει την ύλη του αστέρα μετατρέπονται σε νετρόνια.
Pulsars
Οι περιστρεφόμενοι αστέρες νετρονίων εκπέμπουν ραδιοκύματα, στο οπτικό φάσμα, ακτίνες-Χ καθώς και ακτινοβολία γάμμα, ανάλογα με το υλικό που ρέει από τους μαγνητικούς πόλους του ή την αλληλεπίδραση με το ισχυρότατο μαγνητικό πεδίο του αστέρα ή σε αλληλεπίδραση με τον σύντροφο αστέρα, όταν είναι δυαδικό σύστημα.
